Ανάληψη: το φετιχ των "γκουρού"

Προς τα που θες να αναληφθείς καλό μου?...
...κανείς δεν σου είπε πως ήσουν, Είσαι ήδη και θα είσαι πάντοτε ΕΔΩ?

(μετάφραση-απόδοση Βίκυ Χρυσού)

Project Camelot-ερώτηση 7η: Σε παρακαλώ πες μας κάτι περισσότερο σχετικά με την άποψη σου στο θέμα της ανάληψης –ή την άποψη αυτών που αντιπροσωπεύουν αυτή τη θεωρία –συλλογιστική. Τι ακριβώς εννοεί η «ανάληψη»? Ως τι οφείλουν να βλέπουν οι άνθρωποι την ανάληψη και σε ποιο βαθμό θα πρέπει να την ενσωματώσουν στην πνευματική συνειδητοποίηση τους?

James:

Για να κατανοήσουμε τι εννοεί η ανάληψη, θα πρέπει κατ΄αρχήν να εξηγήσουμε την προέλευση του όρου. Η θεωρία της ανάληψης προέρχεται από χωριστικότητα και διαίρεση. Η θρησκεία υποστήριξε πως η Πρωταρχική Πηγή, ο Θεός, βρίσκεται έξω από τον Εαυτό, πως είναι εντελώς ξεκομμένος από τους ανθρώπους και πως ζει σε κάποια μακρινή διάσταση του χώρου. Ο άνθρωπος μπροστά στο θεό είναι ένα τίποτε, αλλά ακριβώς γι’ αυτό η θρησκεία, με την αυτο-ανακυριγμένη παντοδυναμία της, εισήγαγε το κόνσεπτ της πίστης. Μέσω της πίστης υποτίθεται πως κάποτε ο Θεός θα κατέβει στους ανθρώπους και θα τους λυτρώσει από την ανθρώπινη υπόσταση/ύπαρξη –με την προϋπόθεση βέβαια πως αυτοί θα ενεργούν σύμφωνα με τις εντολές του.

Έτσι εμφανίστηκε το κόνσεπτ της ανάληψης στο σχέδιο, μόνο που δεν ήρθε από την πλευρά τόσο της θρησκείας, αλλά περισσότερο από τον πνευματικό-μυστικιστικό χώρο. Το κόνσεπτ της ανάληψης έλεγε, πως ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να περιμένει παθητικά μέσα στην πίστη του, αλλά μπορεί να ανυψωθεί στην Πρωταρχική Πηγή. Με άλλα λόγια: αντί να περιμένει την έλευση του θεού, μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να φτάσει στο θεό. Με την καθοδήγηση των Master μπορεί να μάθει, πως να ανυψωθεί και να κατακτήσει τη θέωση, ώστε να γίνει και ο ίδιος Master και να υπηρετήσει το θεό και το Σύμπαν του σαν απεσταλμένος του Φωτός.

Η θρησκεία και η πνευματικότητα ακολουθούσαν τις ίδιες σκέψεις μεν, αλλά με μία διαφορά: η θρησκεία βασίστηκε στην παθητική πίστη, ενώ η πνευματικότητα αναζήτησε ενεργητικές μεθόδους. Το σημείο εκκίνησης για την ανάληψη είναι η επιδίωξη [κατάκτησης] μιας πηγής έξω από τον Εαυτό και κατά συνέπεια αποτελεί κόνσεπτ χωριστικότητας. Όμως κάθε σημείο εκκίνησης που είναι ριζωμένο στη χωριστικότητα, αναγκαστικά οδηγεί στο βαρυτικό πεδίο του Συστήματος ανθρώπινης Νόησης (HMS) και κατά συνέπεια στην παραπλάνηση.

Από τα παραπάνω κατανοούμαι πως η ανάληψη δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της Κυρίαρχης ολότητας. Όπως ήδη ανέφερα, είσαι εδώ, ήσουν πάντοτε εδώ και θα είσαι για πάντα εδώ. Δεν χρειάζεται να βγεις έξω από εσένα, για να βρεις τον εαυτό σου, το θεό ή το Φως ή να αναληφθείς. Δες το ως εξής: Εάν είσαι πράγματι αυτάρκης και φέρεις την Κυρίαρχη Ολότητα εντός σου –προς τα που θέλεις τότε να αναληφθείς? 

Είναι θέμα επίγνωσης και όχι ανάληψης. Και σημείο εκκίνησης της επίγνωσης είναι η δίχως όρια ενότητα, ισότητα και αλήθεια του Εαυτού σε όλα όσα πράττει. Το σημείο εκκίνησης όμως της ανάληψης λέει: δεν είμαι η Πηγή μου, η πηγή μου βρίσκεται έξω από εμένα και έτσι πρέπει να αναληφθώ προς αυτή, ώστε να μετατραπώ σε μία ανώτερη οντότητα και να κριθώ άξια της Αγάπης και του Φωτός.

Η ανάληψη ανήκει στο σύστημα Δάσκαλος-Μαθητής του σύμπαντος, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί μέρος του συστήματος ανθρώπινης νόησης (HMS). Καθορίζει λεπτές χροιές της αυτο-εξαπάτησης, που πλέκονται εντός των πνευματικών συστημάτων πίστης τόσο στο επίπεδο της Γης όσο και στα υπερδιαστατικά επίπεδα.

Εάν πιστεύεις πως είσαι σε θέση να αναληφθείς, σε ρωτώ: προς τα που αναλήπτομαι? Από που γνωρίζω, πως το τελικό σημείο δεν είναι το σύστημα Ανθρώπινης νόησης? Οι πνευματικές εικόνες ανάληψής που έχω, βασίζονται στη δική μου εμπειρία ή «τις κατέβασα»/ «μου κατέβηκαν» από τα συστήματα πληροφοριών και γνώσης της ανθρωπότητας –δηλαδή με άλλα λόγια, ήρθαν από το χώρο του υποσυνείδητου?

Όλη η ενέργεια, ο κόπος, όλη η προσπάθεια, όλη η προσοχή και όλη η μαθητεία που καταλήγει στη διαδικασία ανάληψης, αποτελούν ένα περισπασμό από την πραγμάτωση της κυρίαρχης ολότητας. Είναι σαν να ακολουθεί κανείς μία σκιά αντί για την υπόσταση/ την ουσία. Η διαδικασία ανάληψης γοητεύει γκουρού και Master –αυτούς με φυσική υπόσταση, όπως και τους υπερδιαστατικούς-, οι οποίοι δήθεν υποστηρίζουν το ταξίδι σου στο Φως και την αγάπη του θεού. Σε όλη τη διαδρομή του ταξιδιού βλέπεις, πως αυτό σε αποσπά από –σου αφαιρεί -την ευθύνη των πραγματικών γεγονότων αυτού του κόσμου: πείνα, ανισότητα, βιασμός, πόλεμος, κακομεταχείριση, καταπίεση, ασθένεια, ρατσισμός και εκατοντάδες άλλες αρνητικές καταστάσεις. Η άφεση αμαρτιών έρχεται με τη μορφή του ίδιου του ταξιδιού σου. Απόσπαση προσοχής. Χωριστικότητα.

Η πραγμάτωση της επίγνωσης της κυρίαρχης ολότητας είναι η πραγμάτωση του αληθινού Εαυτού, έτσι όπως υπάρχει και σε κάθε άλλο άνθρωπο. Βλέπεις την κατάσταση της οικογένειας της ανθρωπότητας σαν τη δική σου κατάσταση, και τη δική σου κατάσταση σαν ενιαία με κάθε άλλου ανθρώπου. Βρίσκεσαι στη στιγμή και αφιερώνεις τη ζωή σου στην αποκαθήλωση του Συστήματος Ανθρώπινης Νόησης (HMS) και παράλληλα γνωρίζεις, πως ενώ το πράττεις, τη συνείδηση της κυρίαρχης ολότητας, όπου υπάρχει πλήρης και δίχως όρους διαφάνεια και ως εκ τούτου ανάπτυξη/εξάπλωση, ώστε να εκδηλωθεί στη Γη εντός του ανθρώπινου εργαλείου.